KAMPVUURVERHALEN
De kleine opa en het dikke meisje
Ooit, een lange, lange tijd geleden leefde er een oude,verimpelde,kleine opa(60cm groot!), helemaal alleen in een huisje. Hij werd voordurend bespot en hij ging dat niet zo laten. Hij zou wraak nemen!
2 jaar later, was hij geslaagd in zijn cursus ZWARTE MAGIE
De mensen hadden schrik van de opa omdat hij 's nachts altijd stipt om 24h00,terwijl iedereen sliep, alle 20 nagels van alle inwoners uitrok. Als de mensen zich probeerden te verweren, veranderde hij hen in een welriekende croissant. Als dan 's morgens de overige huisgenoten wakker werden konden ze niet werstaan aan de geur en aten het op. Terwijl er dan van deze heerlijkheid werd gegeten, hoorde je de ijselijke gil van de dode. De mensen vertrokken uit het dorp en al snel was de opa de enige inwoner. Maar de opa liet het daar niet bij, hij ging de mensen achter na en als straf haalde hij via hun neus de hersenen van deze eruit. Deze mensen werden zo, hersenloze wezens, letterlijk. De ouwe beval hen:'Iedereen die je te pakken krijgt, zal 1 voor 1 van alle haren van zijn lichaam beroofd worden!' De mensen schreeuwden het uit! Hij zag een dik,vet meisje door de straat rennen, hij beval zijn mannen om haar in een pan te braden zodat het eraf smolt. Verbaast keek hij haar aan, ze huilde,riep of stampte niet eens. Ze zei alleen:"Gepest worden is niet leuk, ik weet er alles van." Niet veel seconden later stierf ze en de opa begon te huilen, 1 van de weinigen die hem begreep had hij een vreselijke dood laten sterven. De man kapte zichzelf de edele delen af en verdronk in zijn verdriet.
Click Clack
In een dorp, hier niet zo ver vandaan, leefde een ouwe grijsaard zonder benen. De mensen noemden hem Click Clack omdat hij zich op zijn lange nagels verplaatste met het geluid: click... clack... Hij kwam altijd precies om 18h in het dorp, om daar mensen te vermoorden. Tegen die tijd waren alle rolluiken natuurlijk al lang gesloten. Op een dag vroeg een meisje, Katelyn, aan haar mama:'Mag ik gaan spelen bij Nick en Ryan?' 'Tuurlijk,' zei de mama,' maar wel om 18h thuis zijn want daarna zijn de deuren vast!' 'Tuurlijk mama, zeker weten', antwoorde ze.
Om 17.50 vertrok Katelyn naar huis, ze besloot te lopen omdat ze al aan de late kant was. Toen ze thuis was en de deur wou opendoen, graakte ze niet binnen. Ze begon te roepen:'Mama, doe de deur open!' Er gebeurde niets. Click clack hoorde ze. Click clack... Ze begon te schoppen en te bonken op de deur, maar de deur opende zich niet. Click Clack was nu nauwelijks 5 m van haar. Het meisje begon te krijsen, tevergeefs, Click Clack had haar te pakken gekregen. De volgende morgen ging de moeder de krant halen aan haar deur. Ze kreeg bijna een hartaanval: Er stond met bloed op geschreven:'Mama, waarom deed je de deur niet open?'
Maar na een tijdje krijgt ze niet meer die ijzige stilte, maar een vervelend gehijg en gekreun. Als de telefoontjes nu al om de minuut komen, krijgt ze er genoeg van en belt ze naar de politie. Ja meisje wij kunnen je niet helpen, maar bel eens naar belgacom die kunnen je het nummer geven vanwaar je gebeld wordt, dat helpt misschien wel.
Zo gezegd zo gedaan. Ja meisje we zullen je terugbellen als we meer weten.
En na een hele reeks angstaanjagende telefoontjes komt het telefoontje van belgacom. Meisje, we kunnen het nummer niet opsporen, maar wat nog wel mogelijk is is dat die persoon belt vanuit uw huis!
Vol paniek loopt het meisje naar boven en vindt nergens een tweede telefoon, dan gaat ze op zolder kijken en ja hoor een telefoon met de hoorn nog van de haak juist alsof de persoon nog maar net is gevlucht.
Dan gaat ze naar de kinderkamer en vind er de 3 koppen van de kinderen aan de deur gebonden zonder enig teken van de moordenaar.
Nu moet je alleen nog weten: moordenaar nooit gevonden! En al verschillende keren is er hetzelfde gebeurt, toevallig iedere keer bij dezelfde babysitster.